Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

" Θυμήσου "





    Φίλοι μου με χαρά σας ανακοινώνω την έκδση του πρώτου μου βιβλίου με τίτλο "Θυμήσου"! Σήμερα υπέγραψα τα αντίτυπα του βιβλίου μου και θα ακολουθήσει σχετική ενημέρωση στις επόμενες ημέρες! Η παρουσίαση του βιβλίου πρώτα ο Θεός θα γίνει στο Ναύπλιο και στην Αθήνα! Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις "Πνοές Λόγου και Τέχνης".

Πέμπτη 3 Απριλίου 2014

Χρήστο καλή επιτυχία!


"Διανύοντας την προεκλογική περίοδο, αισθάνομαι την ανάγκη να προσφέρω την αμέριστη υποστήριξή μου στον Χρήστο Γραμματικόπουλο που ηγείται του συνδυασμού "Ναύπλιο Νέα Ελπίδα".
Είναι ένας νέος άνθρωπος, δραστήριος και επιτυχημένος στην επαγγελματική του ζωή, που δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός αλλά πολιτικός νέας κοπής με δυναμισμό, όραμα, σχέδιο και θέληση να διορθώσει τα λάθη και να κάνει το Ναύπλιο πόλη αναφοράς όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.
Του εύχομαι καλό και τίμιο αγώνα."

Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Με πόνο καρδιάς από μένα! Περαστικά μας!


  Όταν γύρισα από Κωνσταντινούπολη και κατέβηκα στις αποβάθρες για να πάρω το μετρό να γυρίσω σπίτι μου , είδα ένα ζευγάρι ξένων τουριστών να προσπαθεί απεγνωσμένα να καταλάβει σε ποια αποβάθρα του προαστιακού να σταθεί για να πάει Σύνταγμα! Τους πλησίασα με ένα τεράστιο χαμόγελο , με όρεξη φιλοξενίας και ζήτησα αν μπορώ να τους βοηθήσω! Στην αρχή τρόμαξαν μιας και δεν ήταν συνηθισμένοι φαίνεται σε τέτοιες προσφορές για βοήθεια ! Οι άνθρωποι από τη Βοστώνη και όνειρο ζωής τους να έρθουν στη χώρα μας!! Μέσα σε μισή ώρα μέχρι να φτάσουμε Σύνταγμα τους είχα εξηγήσει για την κατάσταση στη χώρα μας, τους είχα ενημερώσει για τις βαρβαρότητες της Τουρκίας, για ποιο λόγο εμφανίζουν τόσο τραγική την κατάσταση στη χώρα μας, ποια είναι τα προβλήματα που ανακύπτουν με την Ε.Ε. Είχαν μάθει για το Κυπριακό , για την εκστρατεία Complete Acropolis, μιλήσαμε για δημοκρατία τους έκανα ανάλυση διαφόρων λέξεων που χρησιμοποιούν στο λεξιλόγιο τους και που δεν ξέρουν ότι είναι Ελληνικές! Τους μίλησα για τα ταξίδια μου στην Αμερική και εξύψωσα το Έθνος μας τόσο στα μάτια τους που σχεδόν δάκρυσαν! Τα κακά τα κράτησα για μένα!! Παρότι είχα ημικρανία , ήμουν άρρωστη με πυρετό και ζαλισμένη από το ταξείδι έβαλα το 100 τοις εκατό του εαυτού μου για να τους κερδίσω , ώστε όταν πάνε πίσω στη Χώρα τους να πουν σε όλους : Οι Έλληνες είναι ο πιο φοβερός λαός! Το καλοκαίρι οπωσδήποτε να τους επισκεφθείτε! Σκέφθηκα ότι ίσως κάτι λίγο κατάφερα για την Πατρίδα μου! Μέσα σε μισή ώρα! Στο Σύνταγμα κατεβήκαμε , εγώ για να αλλάξω γραμμή και αυτοί για να βρούν το ξενοδοχείο τους που βρισκόταν επί της Οδού Μητροπόλεως! Τους ζωγράφισα και ένα χάρτη! Τους έδωσα το κινητό μου , το σταθερό μου και το e-mail μου σε περίπτωση που χρειαστούν από βοήθεια μέχρι έναν άνθρωπο να πιουν ένα καφέ και να πουν δύο κουβέντες να επικοινωνήσουν μαζί μου! 
  Οι ημέρες πέρασαν και δεν είχαν νέα τους μέχρι που εχθές το απόγευμα δέχτηκα τηλεφώνημα ώστε να πάμε σήμερα για καφέ! Η χαρά μου μεγάλη , σκέφθηκα έχω και άλλη ευκαιρία να παρουσιάσω τη χώρα μου όσο καλύτερα μπορώ! Τους έφτιαξα και ένα κέικ και εκεί που ήμουν έτοιμη να τους συναντήσω σήμερα , με πήραν τηλέφωνο μου είπαν πως αύριο θα πήγαιναν Σαντορίνη , κάτι το οποίο ήταν το όνειρο του άντρα της μια ολόκληρη ζωή ( ο άντρας της γύρω στα 70 ) και πως έμαθαν ότι γίνεται απεργία και δε θα μπορέσουν να πάμε για καφέ γιατί πρέπει να αρχίσουν τα τηλέφωνα με τις ναυτιλιακές εταιρείες ώστε να πάρουν τα χρήματά τους πίσω! Εγώ ξεροκατάπινα και μου είπε επίσης πως εχθές ΚΑΤΑΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΘΗΚΑΝ καθώς αποκλείστηκαν στο κέντρο από το χθεσινό ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ! Μου είπε πως εγώ είμαι πολύ ευγενική αλλά η κατάσταση που της παρουσίασα δεν έτυχε να ταιρίαζει με τη δική της πραγματικότητα! ΚΑΙ ΕΝΟΙΩΣΑ ΤΟΣΟ ΞΕΦΤΙΛΑ ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗ που το μόνο που μου βγήκε να πω ήταν ένα : Συγγνώμη! Εαν μπορώ να κάνω κάτι για εσάς είμαι στη διάθεση σας!!!!! Οι άνθρωποι αυτοί εννοείται δεν θα έρθουν ξανά και θα συστήσουν σε όλους τους φίλους τους να ΜΗΝ έρθουν σε αυτή τη ζούγκλα και μάλλον μυρίζομαι το επόμενο τους ταξείδι θα είναι στην Τουρκία , έτσι για να τεστάρουν αν αυτά που έλεγα ίσχυαν για αυτούς , και εννοείται θα περάσουν τέλεια εκεί μιας και η ΤΟΥΡΚΙΑ είναι ΚΡΑΤΟΣ και έχει και απευθείας πτήση για Αμερική και δεν πρόκειται να νοιώσουν ότι επισκέπτονται το Τσιμπουντι! Και εγώ θα βγω ψεύτρα , και η προσπάθεια μου θα πάει στα σκουπίδια , γιατι ΚΑΠΟΙΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΤΙΣ ΧΩΜΑΤΕΡΕΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ!!! 
  Με πόνο καρδιάς από μένα, ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΜΑΣ!

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Εις την Πόλιν...*

Είναι φορές που οι εικόνες είναι πολύ βαριές, σχεδόν που δεν έχουν ελαφρυντικα...Είναι φορές που οι λέξεις χάνουν τη σημασία τους δείχοντας πως αρκεί το σημαίνον και όχι το σημαινόμενο...Είναι φορές που η μουσική μπορεί μόνο να σε ταξιδεύει αλλά και να σε ζαλίζει παράλληλα. Γιαυτό στην Κωνσταντινούπολη δεν προτίμησα τίποτα από τα τρία... Πρoτίμησα απλά να συγκλονίζομαι... Ανάμεσα σε κτίρια θεόρατα , προσφάτως ανεγειρόμενα και γερμένα προς το Θεό , τον δικό τους όχι το δικό μας... Ανάμεσα σε δρόμους χιλιοπατημένους , ανάμεσα σε έναν ήλιο αδικίας ...Ανάμεσα σε όλα αυτά περπατούσα και έπεφτα... Ευχαριστώ τον Κύριο που μου έδωσε την ευκαιρία και την ευλογία να επισκεφθώ την Πόλη του. Αυτή είναι η δεύτερη επίσκεψή μου στην πιο όμορφη από όλες τις Πόλεις... Σε μια Πόλη που παλεύει αναμεσα στο ανθρώπινο και στο πανανθρώπινο...Ανάμεσα στο παρελθόν και το σήμερα...Ανάμεσα στο Θεό και τους ανθρώπους...Το δεύτερο μου ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη της καρδιάς μας. Άφησα την Πόλη πριν ένα χρόνο ακριβώς και όταν την επισκέφθηκα ξανά φέτος είδα πως είχε αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο από πέρυσι. Οι Τουρίστες είχαν δεκαπλασιασθεί , ουρανοξύστες είχαν ξεπηδήσει από το πουθενά καθώς και πολλά ελληνικά κτίρια που πέρυσι πρόλαβα να αντικρίσω είχαν γκρεμιστεί κακήν κακως μιας και το μάυρο χρώμα από τη φωτιά και οι ελληνικές πινακίδες και περιγραφές άφηναν τους αδαείς ξένους με ένα ερωτηματικό...Κάτι σαν να μην μπορούσε να συμπληρώσει το παζλ της αναζήτησης τους στην Πόλη του Θεού.. Ευτυχώς για εμένα κατέγραψα πολλά που υπάρχουν ακόμη και σήμερα, και στην προηγούμενη επίσκεψη μου και στην τωρινή και θα φροντίσω να κάνω ενα αφιέρωμα για αυτά που έχουν μέχρι στιγμής παραμείνει στη θέση τους... Το φοβερό στην όλη πραγματικότητα είναι πως μου έχει δοθεί η ευκαιρία να ταξιδέψω πολλές φορές σε πολλές χώρες στο εξωτερικό μα ποτέ μου δεν ένοιωσα δίνοντας το διαβατήριο μου στο αεροδρόμιο πως ουσιαστικά δεν έχω αλλάξει χώρα και βρίσκομαι ακριβώς στην ίδια... Και από συζητήσεις μου με αρκετούς Έλληνες διασταύρωσα πως έχουν το ίδιο ακριβώς συναίσθημα...Δεν πήγα σε άλλη χώρα...Πήγα στην άλλη Ελλάδα που έχουν πάνω της χαράξει σύνορα με μαρκαδόρους... Αυτή τη φορά επισκέφθηκα το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Κανείς "δε γνώριζε για αυτό", ούτε στο ξενοδοχείο , ούτε στα ταξί και μετά από αρκετή ταλαιπωρία φιλοτιμήθηκε κάποιος να μας κάνει τη χάρη...Η κατάνυξη μεγάλη , οι προσευχές πολλές οχι μόνο από Έλληνες προσκυνητές αλλα και από Σέρβους,από Ρώσσους...Και τα μαγαζιά των αλλόθρησκων γεμάτα από εικόνες της Παναγίας μας και τους Χριστού μας...Θησαυρίζουν με θεία προέλευση...Καταραμμένα χρήματα για αυτούς που πρώτα ξήλωσαν και διαπόμπευσαν τα θεία , ώστε να τα πουλήσουν αργότερα και μεταφορικά και κυριολεκτικά... H ειρωνεία των αδερφών μας Τούρκων ζωγραφισμένη στα μάτια τους και στα χείλη τους. Το μίσος τους η αιώνια εικόνα τους και εσύ τουρίστας στον τόπο σου...Όπου έχει ξεχειλίσει από ξένους... Πουλάς αξιοπρέπεια, δίνεις χρήματα, δίνεις χειραψίες με τα μάτια και γνέφεις καταφατικά , θες δε θες ... για να πας να προσκυνήσεις...να πας να αναζητήσεις του λόγους και τις αιτίες...να πας να προσευχηθείς στο ίδιο μέρος όπου προσευχήθηκαν τόσοι...για να δεις το θρύλο να γεννάται και να πεθαίνει, να τον δεις να αλλάζει χρώματα και σημαίες...γλώσσες και αιώνες.... Η Πόλη αυτή είναι ευλογημένη και παράλογα λεηλατημένη έως το μεδούλι...Είναι το καμάρι μας και το δάκρυ μας σαν αντικρίζει κανείς το μεγαλείο της και αυτόν το ροδοκόκκινο ουρανό πριν πέσει ο ολόγιομος ο ήλιος...πριν ανέβει η σελήνη.... δεν την πρόλαβα σε πανσέληνο τη Βασιλεύουσα...και είδα το φεγγάρι μισό να ανεβαίνει στον ουρανό....την ημισέληνο είδα....τη δική τους....και τον δικό μας ήλιο να σκαρφαλώνει πάλι γεμάτος κουράγιο το πρωί...στον ουρανό τον ίδιο...στον ουρανό της αιώνιας πάλης και της ανταλλαγής.. .στον ουρανό τον Άγιο ....στον ουρανό της Πόλης μας... Έπιασα τον εαυτό μου να κάθομαι λεπτά ακίνητη σε μια γωνία της TAXIM και να κοιτώ την σημαία μας να κυματίζει...ήμουν κοντά στο ελληνικό προξενείο ...αλλά αυτός ο ουρανός της Πόλης μας τη δικαίωνε τόσο ...και της ταίριαζε... Αλλά ήταν φιλοξενούμενη στον τόπο της....ένα απλό πανί για αυτούς...ένα μπάλωμα για μένα μέσα στην πληγή της ψυχής μου...Και φέτος το προξενείο μας το μοναδικό χωρίς φυλάκιο απέξω....το γιατί μη ρωτήσετε εμένα... Ελληνικά ακούς, ελληνικά βλέπεις, ελληνικά ταπεινώνεσαι και ελληνικά αναγεννιέσαι... Ο Βόσπορος, το καμμένο Ζάππειο με τους δυο μαθητές του, η " EΙΣΟΔΟΣ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ", η οδός Χρυσοβέργη, τα ελληνικά σπίτια, τα ελληνικά μαγαζιά, ο Θεός τους, ο Θεός μας , ο ροζ ουρανός, τα τείχη ...η τύχη μας;
Και έρχεται η ώρα να αποχαιρετήσεις...ξέρει η Πόλη από αποχαιρετισμούς...ξέρει από δάκρυα..ξέρει από πόνο και από βοριάδες ξέρει...Μόνο που δεν μπορείς να το πεις..το ψιθυρίζεις...μέσα από τα δόντια...δεν έφυγα για πάντα...θα ξαναέρθω...οι υποσχέσεις σου... ακεραιότητες που έχασαν το νόημά τους...Ένα νόημα πολυσήμαντο και πολυσύχναστο σε όλα τα στενά..και της στεριάς και της θάλασσας...Ένα νόημα δίχως νόημα...δίχως νόηση...Ένα κενό που ρίχνεται σαν ευχή και σαν κατάρα ακόμη... Την άφησα ξανά...την απογοήτευσα ξανά...της υποσχέθηκα θα έρθω πάλι εις την Πόλιν...αλλά χωρίς διαβατήριο...με την ταυτότητά της...με την ταυτότητά μου... Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς· και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις. Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις— δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό..... ( Καβαφης)


* Η ονομασία Istanbul για όσους δεν το γνωρίζουν προέρχεται από την ελληνική φράση «εις την Πόλιν"... Όσο τούρκικο και αν ακούγεται , είναι και αυτό ελληνικό, και αυτό όπως και όλα εις την Πόλιν αυτήν....