Με πόνο καρδιάς από μένα! Περαστικά μας!

  Όταν γύρισα από Κωνσταντινούπολη και κατέβηκα στις αποβάθρες για να πάρω το μετρό να γυρίσω σπίτι μου , είδα ένα ζευγάρι ξένων τουριστών να προσπαθεί απεγνωσμένα να καταλάβει σε ποια αποβάθρα του προαστιακού να σταθεί για να πάει Σύνταγμα! Τους πλησίασα με ένα τεράστιο χαμόγελο , με όρεξη φιλοξενίας και ζήτησα αν μπορώ να τους βοηθήσω! Στην αρχή τρόμαξαν μιας και δεν ήταν συνηθισμένοι φαίνεται σε τέτοιες προσφορές για βοήθεια ! Οι άνθρωποι από τη Βοστώνη και όνειρο ζωής τους να έρθουν στη χώρα μας!! Μέσα σε μισή ώρα μέχρι να φτάσουμε Σύνταγμα τους είχα εξηγήσει για την κατάσταση στη χώρα μας, τους είχα ενημερώσει για τις βαρβαρότητες της Τουρκίας, για ποιο λόγο εμφανίζουν τόσο τραγική την κατάσταση στη χώρα μας, ποια είναι τα προβλήματα που ανακύπτουν με την Ε.Ε. Είχαν μάθει για το Κυπριακό , για την εκστρατεία Complete Acropolis, μιλήσαμε για δημοκρατία τους έκανα ανάλυση διαφόρων λέξεων που χρησιμοποιούν στο λεξιλόγιο τους και που δεν ξέρουν ότι είναι Ελληνικές! Τους μίλησα για τα ταξίδια μου στην Αμερική και εξύψωσα το Έθνος μας τόσο στα μάτια τους που σχεδόν δάκρυσαν! Τα κακά τα κράτησα για μένα!! Παρότι είχα ημικρανία , ήμουν άρρωστη με πυρετό και ζαλισμένη από το ταξείδι έβαλα το 100 τοις εκατό του εαυτού μου για να τους κερδίσω , ώστε όταν πάνε πίσω στη Χώρα τους να πουν σε όλους : Οι Έλληνες είναι ο πιο φοβερός λαός! Το καλοκαίρι οπωσδήποτε να τους επισκεφθείτε! Σκέφθηκα ότι ίσως κάτι λίγο κατάφερα για την Πατρίδα μου! Μέσα σε μισή ώρα! Στο Σύνταγμα κατεβήκαμε , εγώ για να αλλάξω γραμμή και αυτοί για να βρούν το ξενοδοχείο τους που βρισκόταν επί της Οδού Μητροπόλεως! Τους ζωγράφισα και ένα χάρτη! Τους έδωσα το κινητό μου , το σταθερό μου και το e-mail μου σε περίπτωση που χρειαστούν από βοήθεια μέχρι έναν άνθρωπο να πιουν ένα καφέ και να πουν δύο κουβέντες να επικοινωνήσουν μαζί μου! 
  Οι ημέρες πέρασαν και δεν είχαν νέα τους μέχρι που εχθές το απόγευμα δέχτηκα τηλεφώνημα ώστε να πάμε σήμερα για καφέ! Η χαρά μου μεγάλη , σκέφθηκα έχω και άλλη ευκαιρία να παρουσιάσω τη χώρα μου όσο καλύτερα μπορώ! Τους έφτιαξα και ένα κέικ και εκεί που ήμουν έτοιμη να τους συναντήσω σήμερα , με πήραν τηλέφωνο μου είπαν πως αύριο θα πήγαιναν Σαντορίνη , κάτι το οποίο ήταν το όνειρο του άντρα της μια ολόκληρη ζωή ( ο άντρας της γύρω στα 70 ) και πως έμαθαν ότι γίνεται απεργία και δε θα μπορέσουν να πάμε για καφέ γιατί πρέπει να αρχίσουν τα τηλέφωνα με τις ναυτιλιακές εταιρείες ώστε να πάρουν τα χρήματά τους πίσω! Εγώ ξεροκατάπινα και μου είπε επίσης πως εχθές ΚΑΤΑΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΘΗΚΑΝ καθώς αποκλείστηκαν στο κέντρο από το χθεσινό ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ! Μου είπε πως εγώ είμαι πολύ ευγενική αλλά η κατάσταση που της παρουσίασα δεν έτυχε να ταιρίαζει με τη δική της πραγματικότητα! ΚΑΙ ΕΝΟΙΩΣΑ ΤΟΣΟ ΞΕΦΤΙΛΑ ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗ που το μόνο που μου βγήκε να πω ήταν ένα : Συγγνώμη! Εαν μπορώ να κάνω κάτι για εσάς είμαι στη διάθεση σας!!!!! Οι άνθρωποι αυτοί εννοείται δεν θα έρθουν ξανά και θα συστήσουν σε όλους τους φίλους τους να ΜΗΝ έρθουν σε αυτή τη ζούγκλα και μάλλον μυρίζομαι το επόμενο τους ταξείδι θα είναι στην Τουρκία , έτσι για να τεστάρουν αν αυτά που έλεγα ίσχυαν για αυτούς , και εννοείται θα περάσουν τέλεια εκεί μιας και η ΤΟΥΡΚΙΑ είναι ΚΡΑΤΟΣ και έχει και απευθείας πτήση για Αμερική και δεν πρόκειται να νοιώσουν ότι επισκέπτονται το Τσιμπουντι! Και εγώ θα βγω ψεύτρα , και η προσπάθεια μου θα πάει στα σκουπίδια , γιατι ΚΑΠΟΙΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΤΙΣ ΧΩΜΑΤΕΡΕΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ!!! 
  Με πόνο καρδιάς από μένα, ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΜΑΣ!