(31 Αυγούστου 2010)
Η Μικρασιατική καταστροφή είναι η μεγαλύτερη εθνική συμφορά στην ιστορία του Ελληνισμού. Η πυρπόληση της Σμύρνης από τους Τούρκους είναι ένα από τα τραγικά γεγονότα που συνθέτουν αυτή τη μεγάλη συμφορά.
Το απόγευμα της 27ης Αυγούστου του 1922 και ενω ο Τουρκικός Στρατός ήλεγχε πλήρως τη Σμύρνη διαφαίνεται ο θανάσιμος κίνδυνος που διέτρεχε ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος. Γαλλική περίπολος κατέφθασε στην Αγία Φωτεινή, τη Μητρόπολη με σκοπό να τον φυγαδεύσει. Εκείνος αρνήθηκε τονίζοντας πως "ως καλός ποιμένας" είχε καθήκον να παραμείνει με το ποίμνιο του. Λίγο αργότερα οδηγήθηκε από Τούρκους αξιωματικούς στην Πλατεία Διοικητηρίου μαζί με δύο από τα πλέον εξέχοντα πρόσωπα της Σμύρνης : τον δημογέροντα Γ. Κλιμάνογλου και τον νομικό Ν.Τσουρουκσόγλου. Ο Νουρεντίν πασάς έδωσε εντολή να εκτελεστούν οι δύο δημογέροντες ενώ παρέδωσε τον Μητροπολίτη στον μαινόμενο τουρκικό όχλο. Επιτέθηκαν εναντίον του κτυπώντας τον με γροθιές, λοστούς και ξύλα και τον οδήγησαν σε ένα κουρείο, όπου του φόρεσαν λευκή μπλούζα, ξερίζωσαν τη γενειάδα του και τον έσυραν προπηλακίζοντας και πτύνοντας τον στην τουρκική συνοικία. Eκεί τον μαχαίρωσαν σε πολλά σημεία, του έβγαλαν τα μάτια και του έκοψαν τα αυτιά και τη μύτη, επιφυλάσσοντας του έναν αργό και βασανιστικό θάνατο.
Το τρίπτυχο δράμα βιασμών, σφαγών, λεηλασιών, κορυφώθηκε τη νύχτα της 31ης Αυγούστου ξημερώνοντας η αποφράδα της 1ης Σεπτεμβρίου. Στη συνοικία Τεπετζίκι σφάχτηκαν 300 γυναίκες, 80 νήπια, 66 βρέφη, 550 άνδρες από τους αιμοβόρους γκρίζους λύκους, από τσέτες και ζεμπέκηδες δηλαδή τους άτακτους του τουρκικού στρατού.
Στο Μερσινλή, μέσα στην εκκλησία της Μυρτιδιώτισσας στραγγαλίσθηκαν δεκάδες κορίτσια ενώ οι στρατιώτες αποπατούσαν πάνω στην αγία τράπεζα.
Οι πυκνοκατοικημένες συνοικίες έγιναν ταυτόχρονα τελετουργικό παρανάλωμα της φωτιάς γεγονός που αποδυκνύει ότι επρόκειτο περί εμπρησμού.
Οι πρώτες φλόγες που κατέφαγαν τη Σμύρνη και έσβησαν την ελληνοχριστιανικότητα της άρχισαν να ξεπηδούν τη νύχτα της 30ης Αυγούστου και όσο οι ώρες περνούσαν υψώνονταν μέχρι εβδόμου ουρανού. Πυροβολισμοί και εκρήξεις συνόδευαν την καταστροφή. Η φωτιά σάρωσε όλη σχεδόν την πόλη καίγοντας 55,000 σπίτια, αποτεφρώνοντας 117 κοινοτικά και ιδιωτικά σχολεία, όλα τα νοσοκομεία, 2 μουσεία, πάμπολλα ιδρύματα, 43 εκκλησίες.
Η καταστροφή της Σμύρνης που συμβόλιζε την πρωτεύουσα του Μικρασιατικού Ελληνισμού σήμανε το τέλος της επί τριών χιλιετιών παρουσίας του Ελληνισμού στην Μικρά Ασία. Η βίαιη, αιματηρή, βάρβαρη, αχαρακτήριστης αγριότητας και ανειπώτου περιγραφής εκδίωξη και εκρίζωση του Ελληνικού στοιχείου της Ιωνίας απετέλεσε εκτός των άλλων και έναν "ιστορικό" βιασμό καθ'όσον απέκοψε την Δυτική Μικρά Ασία από τον ενιαίο ιστορικώς, Ελληνοχριστιανικό Αιγαιοπελαγίτικο χώρο.
Η γενοκτονία των Ελλήνων της Μικρας Ασίας από το Τουρκικό Κράτος είναι κατάλοιπο της πρωτόγονης βαρβαρότητας της " φίλης και γείτονος Τουρκίας" με προσδοκία την εξόντωση του αντιπάλου.
Η Μικρασιατική καταστροφή σύμφωνα με τον Ακαδημαικό Διονύσιο Ζακυθινό " υπήρξεν η τελευταία φάσις του υπερποντίου Ελληνισμού. Υπό τα ερείπια της ετάφησαν αι Ιωνικαί και Ποντιακαί αποικίαι, αι κατακτήσεις του Μ.Αλεξάνδρου, το μέγα εκπολιτιστικόν έργον του Βυζαντίου, η θαυμασία αντίστασις και το αφανές κατόρθωμα των Ελλήνων της Τουρκοκρατίας.
Τα κύματα του Αιγαίου έριξαν επί των ακτών και των νήσων της Ελλάδος τα ελεεινά λείψανα του ελληνισμού της Μ. Ασίας. Και αντήχησαν οι αιγιαλοί και τα βουνά από τον γόον των σπαρασσομένων ανθρώπων. Ποιός κάλαμος θα περιγράψει την άφατον τραγωδίαν??"
Χρέος όλων ημών των νεοτέρων είναι να μην παραδώσουμε στη λήθη του χρόνου υπό το βάρος των σημερινών συγκυριών, τον αφανισμό του μικρασιατικού ελληνισμού αλλά να μείνουν στη μνήμη μας ανεξίτηλα και ζωντανά τέτοιας σημασίας ιστορικά γεγονότα και να μεταδίδουμε την αλήθεια τους απο γενία σε γενιά.
Δε ξεχνάμε, δεν αλλάζουμε το βλέμμα, δεν γυρίζουμε την πλάτη στο παρελθόν. Όσο ζει η μνήμη και η ιστορία καταγράφει δεν υπάρχουν χαμένες πατρίδες, ούτε χαμένοι πολιτισμοί ούτε χαμένες επερχόμενες γενιές.
Η νοσταλγία για τις χαμένες πατρίδες παραμένει πάντα δυνατή γιατί όπως λέει και ο Όμηρος στην Οδύσσεια : " και καπνόν μονάχα να δεί ελαφροαναβαίνοντα ψηλά από την πατρίδα του και ας πεθάνει". Ας έχουμε ιστορική μνήμη-γνώση-σκοπό-στόχο.
Τσιλιμίγκρα Μελίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου